Na 41 starts met instructeur is het tijd voor de eerste
solovlucht. Start 42 vindt plaats op maandag 17 april
1972. Vliegveld Terlet, wind uit het noorden,
3/8 Cumulus Nimbus. Dus zonnig, maar een koude dag.
Na de SKISTOK-procedure, startplaats vrij, kap gesloten en gelocked, instrumenten op nul, stuurorganen functioneren, trim controle, ontkoppelhaak functioneert, kleppen gesloten, gaat het gebeuren.
Na een paar hobbels over het veld is het vliegtuig los. Een paar seconden later is de veilige hoogte, 100 meter, bereikt. Ik stijg door naar 400 meter en zet de BOKS-procedure in. Bijprikken, ontkoppelen, kleppen en snelheid controleren.
Ik zweef nu alleen boven de Terletse heide. Het beeld is vertrouwd. Tijdens de bochten die ik draai, houd ik het aanknopingspunt nauwlettend in de gaten. Het gaat snel. De hoogtemeter loopt terug en het wordt al weer tijd om het landings-circuit te vliegen. Vandaag bevindt de landingsplaats zich aan het zuideinde van Terlet. Ik volg de Apeldoornseweg onder me. Na een 90 graden bocht vlieg ik het dwarswind-been en zet de laatste 90 graden bocht in voor de final. De vleugel-kleppen gaan uit en het toestel bokt op de wind. De aarde die vanuit het vlieg-perspectief stil leek te staan, suist nu onder me door. Nog een paar tellen en de kist raakt de grond. Ik vang het toestel niet zo netjes af. “Daar krijg ik nog wel iets over te horen.” Maar ook een felicitatie van mijn instructeur Bert Klaasen.
